Na de Tweede Wereldoorlog nam de welvaart snel toe. De consumptiemaatschappij ontstond. Burgers kregen meer vrije tijd om leuke dingen te doen, en vooral meer geld om producten te kopen. 

In Nederland openden supermarkten hun deuren. De verkoop van koffie, alcohol en frisdrank steeg aanzienlijk. En dat gold zeker ook voor drop. 

Dat had alles te maken met de gezamenlijke campagne die de Nederlandse dropfabrikanten voerden om drop als een typisch Nederlands product neer te zetten. De campagne, aangevoerd door een deskundige in een witte labarotoriumjas, sloeg aan. Nederlanders kochten steeds meer drop, steeds vaker aangeboden in flinke plastic verpakkingen.  

Sinds die tijd beweren Nederlanders dat zij dé dropeters van de wereld zijn. Een mooi verhaal dat helaas niet klopt. In Duitsland zijn veel meer dropwinkels, die ook nog eens drop van hogere kwaliteit aanbieden, en hetzelfde geldt voor landen als Finland en Denemarken.