De 18e eeuw is de eeuw van de Verlichting. De wetenschappelijke kennis nam verder toe. Rond 1760 deden een aantal Franse filosofen, zoals Diderot, een poging om alle beschikbare kennis van dat moment te bundelen. Dat werd de Encyclopedie. In deze boekenserie werd ook de zoethoutplant opgenomen,

Calabrië, Bamberg en Pontefract

In deze eeuw kwam in het zuiden van Italië (Calabrie) de kleinschalige industriële ontwikkeling van drop op gang. Een van de producenten was Amerelli. Zij kookten de wortels, en kookten daarna het extract net zo lang tot er een keihard blok zwarte drop overbleef ('succus liquiritae'). Dit blok werd ingepakt in laurierbladeren en daarna geëxporteerd naar steden in Europa. Calabrië was niet het enige gebied waar dit productieproces op gang kwam. In Pontefract en Bamberg gebeurde het ook. 

Apothekers maakten hier dan weer kleine pilletjes of drankjes van.  Ze mengden de succus nu voor het eerst met Arabische gom en suiker om de smaak te verbeteren. Het waren dus nog steeds medicijnen, maar het neigde al een beetje naar een lekkernij. 

Zachte en harde dropjes

In Pontefract werd nog een andere ontwikkeling ingezet. Daar werd de succus ook gemengd met meel en suiker. Er ontstond  zo een zacht dropje. 

Ook in Frankrijk vond deze laatste ontwikkeling plaats. Confisseurs maakten gom en suiker harde dropjes.